Ἥλιος ἔλαμψεν ἐπ᾽ ἐμὲ τελευταῖον σήμερον.

Ὁ δεσμωτήριος τάφος οὐ θερμαίνει· σιγὴ μόνον καὶ τὸ ἠχὸν τοῦ χαλκοῦ μακρόθεν

οὐκέτι μέλος, ἀλλὰ θάνατος

Καθαίρεσιν φασὶ δεῖν ὑπὸ πυρός

ἡ φλόξ ἐξαλείψει ἃ ὁ νόμος οὐκ ἀνεχέται.

Οὐ με ἠρώτων· μόνον ἔδειξαν ὃν ἔμελλον γενέσθαι.

Τί ἐστίν ἁμαρτία, εἰ μὴ λόγος ὃν ἕτεροι γράφουσιν ὑπὲρ σοῦ;

Ἔθεώρουν τὰς μύρμηκας ὥρας πολλάς

οὐ βασιλεὺς, οὐ δίκη, καὶ ὅμως ζῶσιν.

Τὴν τιμωρίαν ἐξευρεῖν ἄνθρωπος οὐ πρὸς κόσμον ἀλλ᾽ εἰς ἄλγος.

Σώμα μου ἐνείσουσιν εἰς ἀγάλμα χαλκοῦν,

θηρὸς μορφῇ πλασθέν, ψευδοθεὸν ᾧ ὁ δῆμος τὸν φόβον προσφέρει.

Εὔχονται· εὐφημοῦσιν· οὐ δίκην ζητοῦσιν

ἀλλ᾽ ὀδμὴν ζητοῦσιν.

Τὸ πῦρ οὐ κακοποιεῖ· ἡ δέ ψυχὴ τῶν θεώμενων ἐστιν ἡ κακίστη.

Εὑρὼν τις ταῦτα, ἑνὸς δεόμενος·

λιμοκτόνησον τὸ μηχάνημα.